Als je voor een transparant schilderij van Judith de Vet staat is het net alsof je onder water duikt. De soms dik aangebrachte verf verandert voor je ogen in beweeglijke planten of koralen waar vissen in wegschieten. Perfect ronde stipjes borrelen her en der op als luchtbelletjes.

‘Onderwaterschilderijen’ noemt De Vet haar op dik plexiglas aangebrachte schilderijen. Voor de duiker in tropische zeeën heersen onder water ruimte, stilte en schoonheid. Maar als je aan ‘onder water’ denkt, kunnen er ook andere gedachten komen opborrelen. Bewoond land dat onder water is komen te staan, als oorlogstactiek of natuurramp. Of de dreiging van de stijgende zeespiegel en het afsterven van koraalriffen. De schilderijen balanceren op de rand van abstractie, zodat de kijker kan zien en denken wat hij of zij wil.

Wat de 360° schilderijen zo bijzonder maakt, is hun transparantie. De Vet beschildert beide kanten van de plaat, zodat het eigenlijk twee schilderijen zijn. Nee, vier, want van beide zie je ook de achterkant nog. Dat betekent dat het schilderen, hoe vrij en spontaan het ook oogt, heel bedachtzaam moet gebeuren. Als ze een penseelstreek overschildert met een andere kleur, blijft die aan de achterkant toch zichtbaar. Al schilderend zorgt De Vet voor de juiste balans tussen de twee kanten van het schilderij, en tussen lichte en donkere tinten, transparantie en verf. Uiteindelijk ontstaat zo een werk waar je met je blik overheen en doorheen kan dwalen, waarbij je steeds nieuwe details, kleurcombinaties, penseelbewegingen en doorkijkjes ontdekt.

De schilderijen mogen vrij in de ruimte staan, zodat je er omheen kan lopen en de beweging kan voelen. En zodat het daglicht er doorheen kan spelen, net als in open water. Kleinere werken in de serie zijn zo dik dat het, ondanks dat De Vet met verf werkt, eigenlijk geen schilderijen zijn maar sculpturen die je neerzet.

Judith de Vet is een bewonderaar van het late werk van Claude Monet: zijn wandvullende, licht gebogen waterlelieschilderijen waar je helemaal in wordt opgenomen. De transparantie en de suggestie van bewegend water is ook bij haar terug te zien. Maar zij doet het radicaal anders: zij duikt onder de oppervlakte en maakt driedimensionale schilderijen. In verf tovert ze een verstilde onderwaterwereld tevoorschijn, waar het goed toeven is.